پس زمینه

Ticagrelor یک آنتاگونیست جدید گیرنده P2Y12 است [1].

گزارش شده است که تیکاگرلور اثرات پروترومبوتیک ADP بر روی پلاکت را در برابر گیرنده P2Y12 مهار می کند. Ticagrelor مهار کامل تجمع پلاکتی را در شرایط محیطی نشان داده است. علاوه بر این Ticagrelor یک مهار وابسته به دوز از تجمع پلاکتی در انسان را پیشنهاد کرده است. جدای از اینها، تیکاگرلور همچنین یک آنتاگونیست اتصال دهنده خوراکی، فعال و برگشت پذیر را نشان داده است. برخلاف سایر مهارکننده ها، تیکاگرلور همچنین گزارش داده است که گیرنده P2Y12 را بدون تغییر متابولیک مهار می کند. علاوه بر این، تیکاگرلور اولین عامل ضد پلاکتی تینوپریدین است و عمدتاً توسط CYP3A4 و CYP2C19 متابولیزه می شود [1][2].

مراجع:
[1] Zhou D1، Andersson TB، Grimm SW. ارزیابی در شرایط آزمایشگاهی تداخلات دارویی بالقوه دارو با تیکاگرلور: فنوتیپ واکنش سیتوکروم P450، مهار، القاء و سینتیک دیفرانسیل. Drug Metab Dispos. 2011 آوریل؛ 39 (4): 703-10.
[2] Li Y1، Landqvist C، Grimm SW. وضعیت و متابولیسم تیکاگرلور، یک آنتاگونیست جدید گیرنده P2Y12، در موش، موش صحرایی، و مارموست. Drug Metab Dispos. 2011 سپتامبر؛ 39 (9): 1555-67. doi: 10.1124/dmd.111.039669. Epub 2011 13 ژوئن.

توضیحات

تیکاگرلور (AZD6140) یک آنتاگونیست خوراکی برگشت پذیر گیرنده P2Y12 برای درمان تجمع پلاکتی است.

در شرایط آزمایشگاهی

تیکاگرلور باعث مهار بیشتر آدنوزین 5 می شود"-دی فسفات (ADP)–انتشار Ca2+ در پلاکت‌های خشک شده در مقابل سایر آنتاگونیست‌های P2Y12R را القا کرد. این اثر اضافی تیکاگرلور فراتر از آنتاگونیسم P2Y12R تا حدی در نتیجه مهار ناقل نوکلئوزیدی متعادل 1 (ENT1) بر پلاکت‌ها توسط تیکاگرلور است که منجر به تجمع آدنوزین خارج سلولی و فعال شدن گیرنده‌های آدنوزین A2A جفت شده با Gs می‌شود[1]. سلول‌های B16-F10 در مقایسه با موش‌های تیمار شده با سالین، تعامل کمتری با پلاکت‌های موش‌های تحت درمان با تیکاگرلور نشان می‌دهند.

در مدل‌های متاستاز داخل وریدی و داخل طحالی ملانوم B16-F10، موش‌هایی که با دوز بالینی تیکاگرلور (10 میلی‌گرم بر کیلوگرم) درمان شدند، کاهش قابل توجهی در متاستازهای ریه (84٪) و کبد (86٪) نشان دادند. علاوه بر این، درمان با تیکاگرلور بقا را در مقایسه با حیوانات تحت درمان با نمک بهبود می بخشد. اثر مشابهی در مدل سرطان سینه 4T1 با کاهش متاستازهای ریه (55٪) و مغز استخوان (87٪) پس از درمان با تیکاگرلور مشاهده شد. یکبار مصرف خوراکی تیکاگرلور (mg/kg 10-1) باعث اثر مهاری وابسته به دوز بر تجمع پلاکتی می شود. تیکاگرلور در بالاترین دوز (mg/kg 10) به طور قابل توجهی تجمع پلاکتی را در 1 ساعت پس از دوز مهار می کند و حداکثر مهار آن در 4 ساعت پس از دوز مشاهده می شود.

ذخیره سازی

4°C، از نور محافظت می کند، در زیر نیتروژن ذخیره می شود

*در حلال: 80-°ج، 6 ماه؛ -20°C، 1 ماه (محافظت در برابر نور، ذخیره شده در نیتروژن)

ساختار شیمیایی